Habari!

Habari (= 'Hey' in Swahili),

Via deze weg kan ik jullie mededelen dat mijn avontuur in Tanzania met succes (en in luxe ;)) van start is gegaan! Gisteren (15 oktober) in alle vroegte vertrokken vanuit het regenachtige Oirschot richting Schiphol, uiteraard vergezeld door men menneke en ons pap en mam. Op het vliegveld aangekomen stonden Jori (mijn reisgenootje) en haar vriend al klaar zodat we samen door konden naar de vol geautomatiseerde bagage check-in. Daarna nog even terug voor een laatste bak koffie in het schiphol café waarna we dan toch echt afscheid moesten nemen om linea directa door te kunnen naar gate D47, kortom in de rij tussen de 65-plus safari gangers, hippe juppen, Tanzanianen en ander gepeupel. We gingen vlekkeloos door de douane en vervolgens men eigen plekkie opgezocht in de Koninklijke airbus om te beginnen aan luxe deel 1. Na 9 uur lang ondergedompeld te zijn in een goede zetel, scala aan films op men persoonlijke schermpie, kei veul vliegtuigvoer en te lief glimlachende stewardessen landden we met beiden beentjes weer veilig op Tanzaniaans grondgebied te Kilimanjaro airport(je) :).

Helaas in het pikke donker maar de warmte van Tanzania kwam ons direct letterlijk en figuurlijk tegemoet. Wederom een tiental minuten in de rij voor de acceptatie van de VISA en daarna door naar de bagage om buiten opgepikt te worden door onze 'driver' met z'n dikke 4x4 wagen (Luxe deel 2!). Een supervriendelijke man begeleidde ons met de auto naar het instituut zo'n 30 kilometer verderop, het beginstuk over een supermooie geasfalteerde autoweg en de laatste 8 kilometer via de stof creeërende 'Nelson Mandela rd.' Aangekomen op ons verblijf het NM-AIST instituut maakte de driver ons vriendelijk wegwijs door ons Guesthouse (luxe deel 3). We kregen ieder een eigen kamer, voorzien van een behoorlijk groot bed ( en klamboe uiteraard), bureau en supergrote kledingkast. Verder bestaat het Guest House uit een gedeelde woonkamer, keuken, douche, toilet en studeerkamer, dus dikke duim van LC! Aangezien de klok inmiddels weer een uurtje verder kon worden gezet en we eigenlijk ook wel een beetje vermoeid waren van de vliegreis zijn we lekker op tijd onder het genot van tjirpende krekeltjes in ons nestje gekropen.

Dag 2) En toen was er licht en een zinderend Tanzaniaans uitzicht! Gewekt door de ochtendgloren en twee gele vogeltjes was het vanochtend lekker chill opstaan en genieten van een lekkere douche en onze eerste vrije dag (i.v.m. een islamitische feestdag in Tanzania, die niemand viert maar waar de hele bevolking wel een dag vrij voor krijgt = luxe deel 4)
Maar goed voor ons werd het iig de hoogste tijd om het instituut te voet maar eens te verkennen waarbij we al snel de eerste behulpzame Tanzanianen en onze begeleider (Patrick) tegen het lijf liepen. We konden direct mee door naar zijn kantoor waar hij ons van harte welkom heten op het NM-AIST (Nelson Mandela African Institution for Science and Technology). Hij zag uit naar onze samenwerking en kon al aangeven dat de belangrijkste onzekerheden inmiddels waren verholpen dus dat gaf direct een goed gevoel! Één van zijn MSc studenten gaf ons vervolgens een rondleiding over het instituuts terrein, echt gigantisch en vooral ook spiksplinternieuw (slechts 3 jaar oud). Vanuit het instituut heb je geweldige vergezichten, over de zuidelijke steppes en de noordelijk gelegen 'Mount Meru' (4565m). De middag hebben we besteed aan een wandeling buiten de poorten van het instituut waar we ook de eerste aapjes hebben ontmoet, al spelende in de bomen rondom een slingerend watertje. In Tanzania is het op het moment behoorlijk droog aangezien we nu nog wachten op de eerste regens van het korte regen seizoen ('mvuli'), dus natuurlijke watertjes kom je niet zomaar tegen. Het straatwerk is echter wel aangepast aan behoorlijke regenval als ik de aangelegde giga goten naast de wegen mag geloven, dus wie weet wat ons nog te wachten staat. De plantjes zitten met smacht te wachten al is het her en der nog wel vrij groen door de verscheidenheid aan bomen. Verder stuitte we tijdens onze wandeling op een warempel van origine Nederlands bedrijf - Enza Zaden Africa.

De hitte ving aan tijdens onze wandeling dus het leek ons een goed idee om het guesthouse maar weer eens op te zoeken. Rond een uurtje of 6 konden we door naar de kantine voor het avondeten (rijst met rundvlees in een lekkere jus en een heul klein bietje groenten). We zochten buiten een plekkie op het terras zodat we konden genieten van de ondergaande zon, waarbij je maar één keer met je ogen hoeft te knipperen and i'ts gone. Daarna kwamen de tjirpende krekeltjes en brullende kikkers alweer snel tevoorschijn en was de tijd daar om mijn eerste verhaal en bijbehorende foto's met jullie te delen. Morgen lekker vroeg uit de veren voor een afspraak met de professor zodat we onze todo's uit kunnen dokteren en het boodschappenlijstje voor onze eerste reis naar de grote stad Arusha op kunnen stellen, dus het beloofd een mooi dagje te worden!

Kwa Heri (Houdoe) en Niwasiliane (we houden contact)