Wonderbonen en Tanzaniaanse gezelligheid

HolyMoly we zijn de helft alweer gepasseerd, de tijd vliegt en de bonen groeien als kool ;)! Over kool gesproken, rode en groenen kolen worden hier ook geteeld en lekker dat die zijn na al die zonne uurtjes, en wij maar denken dat kool oerhollands is!
Maar goed terug naar onze wonderbonen; de eerste velden beginnen inmiddels die o zo mooie vlinderbloemen te vertonen en dat betekent tijd om de blad samples te nemen. Hierbij nemen we van iedere verschillende behandeling een twintigtal bladeren die we laten drogen zodat we enkel de droge stof overhouden, deze vervolgens geanalyseerd gaat worden voor aanwezige nutriënten in een lab in Leuven (jaja in België). Samen met de eerder genomen bodem nutriënten analyses en de door ons toegevoegde behandelingen kunnen we dan nagaan welke nutriënten de plant heeft opgenomen vanuit de bodem en nog belangrijker voor welke nutriënten er een tekort bestaat, zodat de bodemvruchtbaarheid voor de toekomst heel gericht en efficiënt aangepakt kan worden. Verder zijn we druk doende met het rondscheuren op de piki piki tussen alle velden om de groei te kunnen analyseren, babbelen met de boerkes, regenmeters legen, opvallendheden noteren en vooral heel veel foto's maken. Voor meer info en foto's van ons onderzoek check onderstaande link waarin we een stukje hebben geschreven voor zowel de infobrief als de facebookpagina van het overkoepelende N2Africa project:
http://www.n2africa.org/sites/n2africa.org/files/images/N2Africa%20Podcaster%2023_0.pdf
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=620573388005140&set=a.385824541480027.90639.354058621323286&type=1&theater

Verder hebben we inmiddels al behoorlijke faam in Lushoto en omgeving, want die twee muzungu's (blanke) op de piki piki (motor) blijven interessant. We voelen ons af en toe net de koningin doordat we continu het gevoel hebben te moeten zwaaien naar alles en iedereen tijdens onze tochtjes door de bergen. En als we ergens binnenwandelen met het motorhelmpie in de hand vragen ze direct waar onze chauffeur is, en als we dan vervolgens uitleggen dat we zelf rondscheuren liggen de locals iedere keer weer dubbel van het lachen ;) Af en toe is het ook wel een beetje gek dat je direct zoveel aandacht krijgt als blanke, maar we kunnen het nou eenmaal niet verbergen dus we proberen vaak maar zo normaal mogelijk te doen en lekker te integreren met de lokale bevolking. Wat het uiteindelijk ook weer extra leuk maakt, we zijn overal welkom en iedereen is hier echt übersociaal, kunnen we nog iets van leren in ons toch wel koude kikkerlandje.
Mama en baba Denis blijven er ook zorg voor dragen dat we zoveel mogelijk van de Tanzaniaanse cultuur mee blijven pikken. Gisteren werden we zelfs meegenomen naar een verlovingspartij van een nichtje. Thuis vieren we dit soort feestjes nauwelijks maar hier werd het groots aangepakt. Want wat bleek, zo'n verlovingspartij is vaak de eerste en officiële ontmoeting tussen de families van de aanstaande bruid en bruidegom. De hele happening vond plaats bij het ouderlijk adres van het meisje, een supermooie plek op een top van de heuvel omringt door tropisch regenwoud, weilanden en knusse bergdorpjes. Het huis was gebouwd in de koloniale tijd (1928) door een Duitser en dat was duidelijk te zien aan de bouwstijl, het was net of we midden in Tirol waren belandt. Beiden families werden vertegenwoordigt door een soort van spreekstalmeester die ieder familielid voorstelde en zelfs wij moesten geïntroduceerd worden, wat uiteraard heel vreemd aanvoelde; 'En dit zijn Jori en Elise, de vrienden van mama en baba Denis uit Nederland' gevolgd door goedkeurende blikken en applaus... Beiden families maken vervolgens afspraken en het is gebruikelijk dat de familie van de man verschillende cadeaus en een pak geld meeneemt voor de familie van de vrouw. Tussen de officiële gelegenheden door hadden de vrouwen het vooral druk met koken (en de mannen met koffie en bier drinken, het is ook overal hetzelfde ;)). Jori en ik boden maar direct aan om een handje te helpen en dat vonden de aanwezige big mama's echt geweldig dus we kregen direct een traditionele doek omgebonden als schortje zodat we aan de slag konden. En koken gaat hier toch wel ietjes anders dan thuis; om te beginnen neemt het tien keer zoveel tijd in beslag (wat de smaak overigens wel ten goede komt :)), wordt er vrijwel altijd buiten gekokkereld op houtskool en boomstammetjes, en er worden enkel lokale ingrediënten gebruikt, van de kip en koe tot aan de masala kruiden. En al die vrouwen bij mekaar, het was echt één groot kippenhok maar wel supergezellig en stiekem ook heel georganiseerd! Maar diep van binnen zegt de keukenprinses van een LC dat het toch wel een stuk sneller en efficiënter kan en omdat ik het niet kon laten en het stiekem ook heel erg miste heb ik voor de huismeid van familie Denis een houten snijplank en een koks mes aangeschaft en nu probeer ik haar enkele snijtechnieken bij te brengen :)
Maar terug naar de verloving want de klaargemaakte gerechten moest uiteraard ook nog opgegeten worden. De families werden weer tegenover mekaar gezet in de buitenlucht en na wat mooie woorden van enkele familieleden was het tijd voor de ring, en euhh nee niet zoals wij gewend zijn voor de ringen. Enkel de vrouw wordt namelijk een ring omgedaan door de man, als teken van verbintenis zodat het plaatje tijdens het huwelijk compleet kan worden gemaakt. En tot die tijd geeft de man dus eigenlijk aan, deze vrouw is van mij en niemand anders mag er meer aankomen ;) De champagne werd ontkurkt en het buffet was geopend. En na al dat koken hadden we echt gruwelijke honger dus het ging er goed in en er was uiteraard ook voldoende drank van de partij. Nadat ik besloten had om ook maar eens een biertje te openen op studentikoze wijze (m.b.v. van de krat bij gebrek aan opener) begonnen de big mama's te lachen en hun duimpies naar me op te houden. Na het eten was het tijd om afscheid te nemen en toch wel mooi hoe we na één zo'n dag opeens een tiental vriendinnekes erbij hadden van kleine kinders, meiden van onze leeftijd tot aan de big mama's!
En na deze mooie dag moest ik toch wel even terugdenken aan het inmiddels koude Nederland waar Kerst en Oud en Nieuw voor de deur staan. Want als ik één gedachte van hier naar huis zou mogen sturen dan is het wel dat je alles kunt delen, van samen kokkerellen tot samen lachen en plezier maken :) We are all together, zou Mama Denis zeggen
Kerst gaat hier uiteraard ook gevierd worden, met wederom genoeg eten voor de hele familie en een hoop gezelligheid! Ennnnn daarna wordt het tijd voor men menneke en twee weekies vakantie in Tanzania! Maar daarover vast en zeker meer in mijn volgende reisverslag!

Hele fijne en mooie feestdagen en niet vergeten om lekker te genieten mé z'n allen daarginder!

p.s. Bijbehorend beeldmateriaal is wederom terug te vinden op mijn gezichtsboek pagina